νερομπίστολα
Μπήκε με φόρα στη στροφή και παρολίγο να με χτυπήσει. Με αποκάλεσε "μουνί" και "ναπροσέχεισπωςπερπατάς". Έβγαλα το νερομπίστολο -μια πιστή ρέπλικα luger parabellum- και τούριξα στη μούρη. Τράβηξε χειρόφρενο και βγήκε. Έβγαλα το λάφυρο του παππού από το Μάλεμε -τίποτα σοβαρό, κατά μία έννοια μια πιστή ρέπλικα του νερομπίστολου που όμως δεν ρίχνει νερό- και του το κόλλησα στη μούρη. Κανείς δεν με έβλεπε, κανείς δεν με ήξερε, αυτό έγινε κάπου αλλού, σε άλλη γειτονιά, κι΄ όπως έμεινε στήλη άλατος με τα μάγουλα χαλαρωμένα από τον φόβο, του έριξα με το κανονικό νερομπίστολο -όχι την ρέπλικα του παππού- στο παντελόνι. Έγινε μούσκεμα, νομίζω πως κατουρήθηκε κιόλας. Γύρισα κι' απομακρύνθηκα αργά. Έστριψα στη γωνία. Άρχισα να τρέχω. Συνέχισα να τρέχω, κι' όταν σταμάτησα να τρέχω έτρεμα σαν το ψάρι. Με τύλιξε η νύχτα...
Έρχομαι στο θέμα. Το θέμα δεν είναι ποιό από τα δύο μπιστόλια προκάλεσε το κατάβρεγμα ενός παντελονιού στην Αθήνα. Το θέμα είναι πως έτσι είναι όλοι τους. Με την βεβαιότητα της ατιμωρησίας, ικανοί για όλα. Χωρίς αυτήν, κατουρημένοι. Ειδάλλως, πως εξηγείται το δημόσιο χρέος της χώρας; Ακριβώς το ίδιο ισχύει με το αεροπλάνο του Χαμπιαριμάνα. Δίκιο είχε ο Κούρτζ. Καμία σημασία δεν έχει ποιός το έριξε. Σημασία έχει πως όλοι συμφώνησαν να πέσει γιατί υπολόγιζαν να επωφεληθούν. Κάποιοι υπολόγισαν λάθος, δεν τους συνέφερε...
να τι παίρνει η ρέπλικα του παππού μου Το Κορίτσι της Διπλανής Πόρτας
3 σχόλια:
Ακριβείς οι παρατηρήσεις σου για την ατιμωρησία και θαυμαστή η αντίδρασή σου στο οδικό περιστατικό, Κορίτσι της Διπλανής Πόρτας. Για σκέψου όμως πόσο τυχερή είσαι που στη διπλανή σου πόρτα μένει ο Κανένας, ο σύζυγος της Πηνελόπης, και όχι ο τύπος που κατέβηκε για να ζητήσει τα ρέστα! Ξέρω, ο γείτονάς σου είναι ένας μυστήριος τύπος. Είχες διατυπώσει πρόσφατα σημαντικά ερωτήματα περί της (μη)υπάρξεώς του. Όμως, στο παρόν μπλογκ αποκάλυψε ότι είχε εμπλακεί κι αυτός σε ανάλογο οδικό περιστατικό και είχε αντιδράσει διαφορετικά. Παράξενα. Διότι είχε λερώσει κάποτε με λάσπες το φόρεμα μιας κοπέλας περνώντας δίπλα της με το αυτοκίνητο. Τη λέγαν Αντιγόνη.
Κι' αυτός είναι τόσο άτυχος που στη διπλανή πόρτα μένω εγώ το κάθαρμα! χα χα
Δεν είναι μόνο ότι μένεις. Είναι που τον σχολιάζεις κι από πάνω. Αλλά εκείνος σου το ζήτησε. Ας πρόσεχε. Από την άλλη... οι σχέσεις των ανθρώπων είναι μοιραία ετεροβαρείς.
Δημοσίευση σχολίου