ecoblogΣτην Ρουάντα επικοινωνούσαμε με κάτι γουόκι-τόκι σαν εκείνα των τροχονόμων, τα είχαμε συντονισμένα μονίμως σε μία συγκεκριμένη συχνότητα, τα υπόλοιπα κανάλια ήταν αποκλειστικά για τους κυανόκρανους. Ο λόγος προφανής: εκτός εργασίας, τα χρησιμοποιούσαμε για τις κοινωνικές μας συναναστροφές, δίναμε ραντεβού για καφέ, για φαΐ, κάναμε πλάκες, οι κυρίες της αποστολής της Ύπατης Αρμοστείας για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα μιλούσαν για αφρικανικά υφάσματα και μανικιούρ, έβγαινε ένα απερίγραπτο κομφούζιο στον αέρα, δεν μπορούσαν οι άλλοι να κάνουν τη δουλειά τους, μας δώσανε ένα κανάλι να μας ξεφορτωθούνε. Οι ακροάσεις ήταν ανοιχτές για όλους, και όλοι σχεδόν γνωριζόμασταν μεταξύ μας. Θέλω να πω γνωριζόμασταν όχι μόνο με τα ονόματα αλλά και με τους κωδικούς του ραδιοασυρμάτου που μας υποχρέωναν να χρησιμοποιούμε δήθεν για ασφάλεια. Έτσι, μπορούσες να πληροφορηθείς, λόγου χάριν, πως η Χοτέλ Ρόμεο τρία Άλφα πέντε θα περνούσε την νύχτα της στο σπίτι του Χοτέλ Ρόμεο τέσσερα Μπράβο οκτώ, όμως την συζήτηση την άκουσε δυστυχώς και η Χοτέλ Ρόμεο τέσσερα Μπράβο τρία που ήταν η μόνιμη συνοδός του Χοτέλ Ρόμεο τέσσερα Μπράβο οκτώ, και πήγε πνέοντας μένεα στο σπίτι του μασκαρατζίκου, και καθώς δεν είχε την λεπτότητα να προειδοποιήσει, έγινε της κακομοίρας.
Την ώρα που εμείς παλεύαμε με τα κανάλια, τα παράσιτα και τις αδιακρισίες των υψηλών συχνοτήτων, ο κανονικός κόσμος ζούσε στον πυρετό της κινητής τηλεφωνίας, των έξυπνων οπλικών συστημάτων και του Νιντέντο. Η ζήτηση ενός άγνωστου σ' εμάς τους αδαείς ορυκτού, του κολομβοτανταλίτη, εκτοξεύτηκε στο διάστημα. Και κολομβοτανταλίτης -άλλως κολτάνιο για τους μυημένους στα γεωπολιτικά της περιοχής- υπήρχε άφθονος στο ανατολικό τότε Ζαΐρ και νυν Κονγκό, στο Κιβού δηλαδή, εκεί όπου ο Πωλ Καγκάμε μπήκε -αρχές του 1996- να ξεκάνει τους πρόσφυγες και με την ευκαιρία έμεινε επ' αορίστω.
Τα Αντόνοφ πάνε κι' έρχονται στο αεροδρόμιο της Γκόμα και του Μπουκαβού, προσγειώνονται, φορτώνουν κι' απογειώνονται ξανά, Καζακστάν, Κίνα, εκεί γίνεται η επεξεργασία, κι' από εκεί φεύγει για τους κατασκευαστές.
Μικροατύχημα στην Γκόμα (flicr)Το FPR είναι στρατός και συγχρόνως εμπορική επιχείρηση, έχει ειδικό λογιστήριο για το κολτάνιο, φέρνει και τους φυλακισμένους από την Ρουάντα να σκάβουν στις εξορύξεις δωρεάν. Μία εταιρία από το Οχάϊο, η Ηγκλ Γουίνγκς, θυγατρική του κολοσσού Τρίνιτεκ Ιντερνάσιοναλ, διατηρεί αγαθότατες σχέσεις με τον Πωλ Καγκάμε και τους εκλεκτούς του καθεστώτος του, και αγοράζει σχεδόν όλο το μετάλλευμα που εξορύσσεται στην ελεγχόμενη από το FPR περιοχή.
Το κολτάνιο κάνει παράξενα ταξίδια, περνάει τράνζιτ, για παράδειγμα, μέσω Νοτίου Αφρικής με πλαστά παραστατικά, ύστερα η παρτίδα πουλιέται στην Σταρκ, μία θυγατρική της Μπάγιερ στην Ταϊλάνδη, και η Σταρκ κάνει την πληρωμή σε μία ολλανδέζικη φίρμα που παρέχει λογιστική υποστήριξη στην Ηγκλ Γουίνγκς. Έτσι, δεν ξέρουμε ποιοι κατασκευαστές στον κόσμο χρησιμοποιούν τον κογκολέζικο κολομβοτανταλίτη και ποιοι όχι.
Κολτάνιο σπρώχνουνε από την δική τους ζώνη και οι ουγκαντέζοι, το στέλνουν με καμιόνια στο Έντεμπε κι' από εκεί τα γνωστά. Βασικός παράγων στην επιχείρηση είναι ο αδελφός του Μουσεβένι, εκείνος που έφτασε με τα τζίπ να επιβάλει τον Πωλ στην ηγεσία του FPR το 1990.
Τόσο πολύ κολτάνιο έφυγε από το Κονγκό που τελικώς δημιουργήθηκε κρίση υπερπροσφοράς, οι τιμές κατέρρευσαν, φαντάζομαι η Ηγκλ Γουίνγκς να συνέχισε να αγοράζει στις σκοτωμένες τιμές, δεν είναι η τιμή του στο χρηματιστήριο που μετράει αλλά ο έλεγχος των αποθεμάτων. Οι αυστραλοί θα πάθανε νίλα, το υποθέτω αυτό διότι πριν τον πόλεμο του Κονγκό, η Αυστραλία ήταν η πρώτη παραγωγός χώρα του πλανήτη, αλλά στο κόστος που δουλεύουνε πάνε για φαλιμέντο.
Το καλοκαίρι του 1994, προτού μπλέξω μ' όλα αυτά, είχα πάει διακοπές στην Ανάφη. Μόνος μου. Γιατί όταν είσαι μόνος σου, γνωρίζεις κόσμο.
Κατσούνι, Ανάφη (Indymedia)
Εκείνο το καλοκαίρι, λοιπόν, γνώρισα έναν περίεργο άνθρωπο, έναν γάλλο με υπερμετρωπικά γυαλιά και τεράστια γαλάζια γουρλωτά μάτια, συνεχώς στραμμένα στα αιδοία των γυμνιστριών που λιάζονταν στην αμμουδιά. Έλεγε πως ήταν πυρηνικός φυσικός και πως δούλευε σε κάποιο ινστιτούτο, και πως η κρίση στην Ρουάντα προκλήθηκε για τα κοιτάσματα ενός μετάλλου, του τανταλίου, που λιώνει στους τρεις χιλιάδες βαθμούς Κελσίου, και με το οποίο φτιάχνουμε κράματα υψηλής αντοχής στην θερμοκρασία, δηλαδή πυκνωτές. Χωρίς πυκνωτές δεν υπάρχουν υπολογιστές, κινητή τηλεφωνία και βηματοδότες, οπλικά συστήματα και διαστημική. Και το κυριότερο, χωρίς ταντάλιο δεν θα υπάρξει ασφαλής ατομική ενέργεια, τώρα που το πετρέλαιο τελειώνει. Οι μεγάλες συγκρούσεις του μέλλοντος, έλεγε, εκτός από το νερό θα είναι και για το ταντάλιο, κι' εκεί κάτω βρίσκεται το ογδόντα τοις εκατό των παγκοσμίων αποθεμάτων.
Δεν θυμάμαι αν ανέφερε ακριβώς το ορυκτό από το οποίο βγαίνει το ταντάλιο, τον κολομβοτανταλίτη ή αλλιώς κολτάνιο, αλλά τι σημασία έχει; Βέβαια, αν ήξερα πως οκτώ μήνες μετά θα βρισκόμουν στην Ρουάντα, θα έδινα περισσότερη προσοχή στα λόγια του. Αλλά τότε, που μυαλό. Άλλωστε είχαμε εδώ τον εμφύλιο της Γιουγκοσλαβίας, τα περί πυκνωτών και κραμάτων και ορυκτών τα άκουγα βερεσέ, έπληττα να τον ακούω, τα θεωρούσα όλα αυτά λίγο Τζων Λε Καρέ ανακατεμένο με επιστημονική φαντασία, είναι και ψωνισμένος ο λιγούρης, σκεφτόμουν. Κι' έκοψα τα πολλά-πολλά μαζί του με την χαρακτηριστική συγκατάβαση που δείχνουμε συνήθως στους κάπως ιδιόρρυθμους.
Το άρθρο της wikipedia για τον κολομβοτανταλίτη . Έχουν δημοσιευτεί δύο αναφορές εμπειρογνωμώνων του ΟΗΕ για την λεηλασία των φυσικών πόρων του Κονγκό: εκείνη του Απριλίου 2001 και εκείνη του Οκτωβρίου 2002 (στα γαλλικά, ανεβασμένη στην ιστοσελίδα του GRIP).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου