Ο ποταμός Νυαμπαρόνγκο, της Fanny Schertzer

(δικαιώματα)

















14 Μαρτίου 2010

Η γκρίνια της Πηνελόπης ΙΙ

Άννα Συνοδινού. Επίδαυρος, 30 Iουνίου 1956. (Καθημερινή)

Και μετά τον σκότωσες; Και γλύτωσες την Αφρική; Σιγά! Καβαλημένο τόχε, είδαν κι' απόειδαν, τον βγάλαν απ' τη μέση. Κι’ εσύ ενεργούμενο.
Τι στέκεις στο παράθυρο με το μολύβι ξύνοντας τις αναμνήσεις πώς τόχωσες στο μάτι του Πολύφημου;
Τις συμπληγάδες σου κανείς εδώ δεν θυμάται. Σαν τους ναυτικούς στο κάδρο κατάντησες.
Η νοσταλγία ειν’ αρρώστια του σπιτιού. Γιατί επιμένεις πως έγινες πιο σοφός ή πιο δίκαιος;


****
Ανήλικο στα σκαλιά της Επιδαύρου καλά και σώνει να σώσεις την Αντιγόνη, όλο να ματώνει η μύτη σου. Πρόβες και πρόβες, ε ρε νάχες μια φάλλαγγα λακεδαιμόνιους και μακεδόνες να μπεις επί σκηνής να το βουλώσει έτσι ατομιστής που ήτανε ο Κρέωνας.
Κι’ αυτή θεόρατη μετά στα καμαρίνια γελάει, σε χαϊδεύει προσπερνώντας απρόσιτη, λες και δεν ήταν αλήθεια η τραγωδία. Πες μου, μοιάζει της μάνας σου;
Γένους θηλυκού. Όχι ουδέτερη όπως στ’ αγγλικά, ή αρσενική, στα γαλλικά.

Ρουάντα.

Κι’ οδύσσειά σου να γίνεις άντρας.





Πηνελόπη (συζ. Κανένα)

Δεν υπάρχουν σχόλια: