Δειλινό στις όχθες του ποταμού Παραγουάη, κοντά στην Asuncion. Φωτό FRudge (Panoramio)
Paraguayos, ¡República o Muerte!
nuestro brío nos dio libertad;
ni opresores, ni siervos alientan
donde reina unión e igualdad.
Francisco Acuña de Figueroa (1790-1862). Ο εθνικός ύμνος της Παραγουάης.
Δεν ειν’ δικά σου, είπαν
Κι’ οι μηχανές κι’ οι πρώρεςΤα τρεχαντήρια της φαντασίας δεν ειν’ δικά σου.
Μονάχα φόβος
Φόβος του Άλλου σ’ ένα καθρέφτη
Πες μου τον είδες; Και τι σου είπε; Τι τ’ αποκρίθηκες;
Μονάχα φόβος
Στου δολοφόνου την άλλη πλευρά την αθέατη
Της Ιστορίας, μυριάδες συγχρόνως ματιές της αλήθειας.
Και να θυμάσαι
Σαν θα χαράζεις περγιάλια χρυσά στην Παραγουάη
Αυτός ειν’ ο κόσμος να λες, ευτυχώς, ο δειλός παραβάτης ο φόβος.
Βλέπεις το δέντρο;
Του καλού στο κακό, του φωτός στο σκοτάδι
Τ’ ακκόρντα στις ρίζες, τις λέξεις στα φύλλα, στους πέντε σου τόνους…
Πόσο μοιάζουν να δεις θηρία και θέρος
Να μάθεις ποια είσαι, και πέρα απ’ το φόβο
Να φτάσουν οι λόφοι, να φτάσουν οι λόφοι, να φτάσουν Ρουάντα στα κύματα…
Βασίλης Νικολαΐδης
Χρυσή αμμουδιά στην όχθη του Παραγουάη (Panoramio). Ο Τσιτσάνης είχε σχεδόν δίκιο: η Παραγουάη δεν έχει μεν ακρογιάλια φίνα, έχει όμως φίνες αμμουδιές. Οι ισπανοί έφτασαν εκεί στα μέσα του 16ου αιώνα. Η χώρα κηρύχθηκε ανεξάρτητη το 1811. Από το 1865 ως το 1870 η Παραγουάη πολέμησε κατά της συμμαχίας της Βραζιλίας, της Αργεντινής και της Ουρουγουάης. Στο τέλος του πολέμου, από το μισό εκατομμύριο του πληθυσμού της Παραγουάης είχαν επιζήσει οι μισοί, εκ των οποίων μόνο 30.000 άνδρες. Το 1930, η χώρα πολέμησε με την Βολιβία για την άνυδρη περιοχή του Τσάκο. Η Παραγουάη κέρδισε τελικώς, και προσάρτησε το μεγαλύτερο μέρος των αμφισβητούμενων εδαφών. όμως τα κοιτάσματα του πετρέλαιου που ανακαλύφθηκαν λίγα χρόνια μετά βρίσκονταν στην πλευρά της Βολιβίας . Η υπόλοιπη ιστορία της Παραγουάης είναι εκλογικές νοθείες, στρατιωτικά πραξικοπήματα, και φυγόδικοι ναζί.
Κι' εδώ, η Παραγουάη του Βασίλη Τσιτσάνη, όπου μαγικές ακρογιαλιές είναι εφικτές οχτακόσια μίλια από την θάλασσα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου