Ένας έλληνας το Πάσχα (Κιγκέμπε, Κυριακή, 23. 4. 1995)

Κανένας δεν τον χωνεύει αυτόν που έφυγε. Φοβώνται μη γυρίσει και φέρει μαζί του σημεία και τέρατα. Από την πατρίδα ρωτάγανε αδιάφορα «καλά, και τι τρώτε εκεί», για να μην μάθουν τ’ άλλα, κι’ ύστερα γυρνάγανε την κουβέντα στα καθέκεστα της γειτονιάς τους, μπας και μείνει καμμιά πορδή ασχολίαστη.

Ένα γεφυράκι στο Kιγκέμπε (Vervimine Mineraux)

Ενας έλληνας το Πάσχα
Μες στη ζούγκλα έχει χαθεί
ποιος να ξέρει τι γυρεύει
κάτω εκεί στην Αφρική
ποιος να ξέρει τι γυρεύει
ποιος να ξέρει τι θα βρεί
ένας έλληνας το Πάσχα
κάτω κει στην Αφρική

Θέλει να ειδοποιήσει
Για να ρθούνε οι γιατροί
Όμως οι γιατροί του κόσμου
Έχουν σύνορα κι’ αυτοί
Όμως οι γιατροί του κόσμου
Απ’ τον κόσμο έχουν χαθεί
Ποιος στους πρόσφυγες θα φέρει
Φάρμακα, νερό, ψωμί

Τραυματίες μεταφέρει
Και αρρώστους κι’ορφανά
Μ’ ένα ντενεκέ γαλέτα
Με την πείνα πολεμά
Πάρα πέρα μια μητέρα
Κλαίει ένα νεκρό παιδί
Πώς να την παρηγορήσει
Που τη γλώσσα δεν μιλεί;

Μα εκείνος επιμένει
Μέσα στην καταστροφή
Μέσα στην απελπισία
Να μετράει τη ζωή
Μες στον πόνο και το αίμα
Τι Ανάσταση να δει;
Μοναχά Μεγάλη Πέμπτη
Μοναχά Παρασκευή

Ρεφρέν:
Ξάφνου το φως του ήλιου πλαγιάζει
Και το κελάϊδισμα που τ’ αγκαλιάζει
Χάνεται μες στη σιωπή
«Είναι παράξενο» σκέφτεται κείνος
«Ο ουρανός νάναι τόσο γαλήνιος.
Μα που κρύφτηκε το πουλί;»

Ακόμη ένα τραγούδι του Βασίλη Νικολαΐδη. Για την μεταγραφή, ο Κανένας.