Η ανάδυση της μνήμης. Παστέλ, τέμπερες, φωτογραφίες, παιδιά και ποδήλατα. Του Βασίλη Νικολαΐδη.
Ο γέρος απειλεί τα παιδιά πως αμα ξαναπηδήσουν την μάντρα, θα αμολήσει τα σκυλιά. Αφιερωμένο εξαιρετικά στον νεότερο των εικονιζομένων.
Ο γέρος απειλεί τα παιδιά πως αμα ξαναπηδήσουν την μάντρα, θα αμολήσει τα σκυλιά. Αφιερωμένο εξαιρετικά στον νεότερο των εικονιζομένων.
Στο χτήμα του γέρου μπαίναμε κρυφά. Τώρα δεν υπάρχει, φτιάξαν τα κτίρια της κινητής τηλεφωνίας. Πρώτα είχε χιλιάδες μερμήγκια. Χάραζαν λεωφόρους μέχρι τις τρύπες τους. Ανθρωπόμορφες κοινωνίες, να κλέβουν σκλάβους από άλλες μυρμηγκότρυπες, ν’ αρμέγουν ξένα έντομα όπως ο γέρος τις αγελάδες. Εμείς τα βάζαμε σε πόλεμο, από μηχανής ρίχνοντας ψίχουλα εκεί που πρέπει.
Εμεις τα μερμήγκια τα ψίχουλα. Τα παιδιά είναι σκληρά, παίζουν το Μεγάλο Σκηνοθέτη, άμα μπορούν.
Τα βράδια φτερωτά μερμήγκια ζευγάρωναν στον αέρα κι’ ύστερα καίγονταν στο φως της λάμπας.
Χωρίς να ξεφύγουν στο φως το πεπρωμένο τους.
Κανέ -ωρέ Κανέναααας
Υ.Γ. Χρόνια αργότερα. Με τις καραβιές στάρι πέρασαν τον ωκεανό καινούργια μερμήγκια και οι ντόπιες φυλές αφομοιώθηκαν από τις νεόφερτες φτιάχνοντας γιγάντιες μεταμοντέρνες αποικίες που απειλούν τις καλλιέργειες. Μια καταστροφική ομοσπονδία μερμηγκιών που κανείς δεν θέλησε ή πρόβλεψε. Κι’ αν μας σώσει; Τα καραβάνια φέραν τον Μαύρο Θάνατο. Κι’ ο Μαύρος Θάνατος την Αναγέννηση, υποστηρίζουν. Τι πεπρωμένο και σκηνοθέτης και κουδουνίστρες. Κανείς δεν ορίζει το μέλλον. Η νομοτέλεια είναι ψυχική πάθηση των ανώριμων.
Υ.Γ.2. Για τα μερμήγκια Ant - Wikipedia, the free encyclopedia
6 σχόλια:
Συμφωνώ απόλυτα με την τελευταία πρόταση. Ψυχική πάθηση. Το πάθος της ψυχής δηλαδή. Αυτό άλλωστε φώναζαν και τα νεαρά μήλα από τους κλώνους: "Βοήθεια ! Βοήθεια !" Έφτασε η νομοτέλεια του κόσμου". Μετά όμως από λίγο καιρό γιατρεύτηκαν. Είχαν πια μεγαλώσει, ήσαν έτοιμα για το καφάσι. Έτοιμα για δάγκωμα. Κάπως έτσι γεννήθηκε και η μεγάλη εταιρεία υπολογιστών...
Τα μήλα πέπρωται να σταματήσουν υφιστάμενα ως μήλα, και τούτο ίσως να είναι η μοναδική περίπτωσις νομοτέλειας. Εννοείται πως το φάγωμα δεν είναι η νομοτελειακή κατάληξις του μήλου, όπως η πικρότατη πείρα της απορρίψεως εκατομμυρίων τόνων εσπεριδοειδών στις χωματερές μας έχει διδάξει τα τελευταία χρόνια.
Απάντηση στον κανένα: Αγαπητέ συνώνυμε (γιατί έτσι ήταν και το δικό μου παρατσούκλι στους "Πολύφημους" χρόνους)ίσως δεν ήμουν σαφής. Μιλώντας για νομοτέλεια εστίαζα στην αναπόφευκτη ωρίμανση ...
Η ωρίμανση , μάλιστα, είναι αναπόφευκτη...Όσο για τους υπολογιστές, σίγουρα μας έκαναν πιο σοφούς και σεμνούς:με το που η μηχανή κατάφερε να κάνει σε δευτερόλεπτα υπολογισμούς που ο άνθρωπος θα ήθελε αιώνες,αποκαλύφθηκε πως τα πάντα είναι απρόβλεπτα. Η επιστήμη έχασε την αίγλη της παντοδυναμίας που είχε αποσπάσει από τον Θεό τον 19ο αιώνα, συνειδητοποίησε τα πεπερασμένα όριά της,το άγνωστο, κι' άρχισε πάλι να κολυμπάει μέσα του, κάτι σαν και εμάς, τους πολύπαθους, τους πολυμήχανους...
Ο Κανένας
Συμφωνώ για τους Η/Υ. Αλλά για να επανέλθουμε στο θέμα μας, μην ξεχνάμε τα 3 στάδια : μετά την αγουρίδα ακολουθεί η ωρίμανση και τέλος καταφθάνει η ... σαπίλα !
και μετά την σαπίλα, η αποσύνθεση, η υπερβατική, νομοτελειακή μορφή της ωρίμανσης.
Δημοσίευση σχολίου