Η γκρίνια της Πηνελόπης Ι

Πάνω είναι ένα αγόρι με τον πατέρα του, αρχές της δεκαετίας του εξήντα. Πιο πάνω, ο πεθερός μου είκοσι χρόνια μετά. Την φωτογραφία των Δεκεμβριανών την βρήκα στο Anarchy Press. Με το άρθρο, δεν διαφωνώ σε πολλά (αν εξαιρέσετε το γλωσσικό ύφος και τις θεωρητικούρες).

Τι στέκεις στο παράθυρο; Όλοι το ξέρουν
Πως τις πίκρες του κόσμου να μοιάσεις εσύ το θέλησες
Και μηχανεύτηκες δεινά

να σου συμβούν
Μόνο και μόνο για κείνον το γκαβό που διηγείται
Την ιστορία μέσα σου και τραγουδάει συνεχώς
Όλο τα ίδια.

Τι σε κινεί και τι σε κυνηγάει;

Ότι φουσκώνει το πανί φυσάει πίσω σου

Γύρνα το κεφάλι σου να δεις

Αλλοιώς σε θέλησε ο πατέρας σου

Με τα γαυγίσματα σκύλο και σένα

Μη δεις το φόβο του, μη σηκωθείς και φύγεις

Καράβι που δεν ήταν

Παράθυρο
Να μην υπάρχει, να μην υπάρχει το μπλε
Ποινή και φυλακή και τοίχος για πάντα ο δημοδιδάσκαλος
Άσκοπος μόχθος, απόξω κι' ανακατωτά και ξύλο μετά μουσικής
Σε κυνηγάνε κι’ όλα αδύνατα τα ωραία πράγματα
Να μην μπορείς να συχωρέσεις

Να κάνεις πως δεν ξέρεις
Πώς τον ξάπλωσε κάτω ο γερμανός με το κοντάκι
Καθώς έτρωγε ανέμελος παγωτό χωνάκι στη Σταδίου απόγεμα
Ή στα Δεκεμβριανά να ρίχνουν από δώ Αυτοί κι’ από κεί οι Άλλοι
Να τραβάει τη γιαγιά στο καρότσι να τη θάψει στον περίβολο
Τ' Αγίου Νικολάου Πευκακίων

Μιλάς για πένθος και άφεση. Και στον τάφο του ούτε ένα λουλουδάκι.

Σημείωση: Την ιστορία με την γιαγιά του πατέρα σου την ακούγαμε συχνά στα οικογενειακά τραπέζια, από τον ίδιο φυσικά, εκτός αν προλάβαινε η αδελφή του -η θεία σου. Η γιαγιά πέθανε από γερατειά μεσούσης της μάχης της Αθήνας, και που να την πάνε στο νεκροταφείο, αδύνατον. Την φόρτωσαν σ' ένα καρότσι λοιπόν, και σπρώχνοντας ο παπούς σου, ο πατέρας κι' ο θείος σου τράβηξαν για τον Άγιο Νικόλαο. Τους έφυγε η ψυχή να φτάσουν, όποτε άκουγαν τα πολυβόλα έπεφταν με τα μούτρα στο χώμα -"ζβιιιιν! ζβιιιιν! περνάγανε οι σφαίρες". Εκεί, στον περίβολο του ναού θάφτηκαν δεκάδες νεκροί εκείνων των ημερών. Μετά τα Δεκεμβριανά, οι κυβερνητικοί ξέθαψαν τα πτώματα, τα φωτογράφισαν και τα εμφάνισαν στις εφημερίδες ως "θύματα των κομμουνιστών". Είδαν οι δικοί σου στην εφημερίδα την γιαγιά, κι' έγινε το γεγονός οικουμενικό σύμβολο της αενάως επαναλαμβανομένης φαλκίδευσης της Ιστορίας και ξόρκι κατά της δεξιάς.

                                                                                                               Πηνελόπη