Εφημερίς "Ελευθερία", Σάββατο, 25 Αυγούστου 1961.
Ο Ένας: Στη γλώσσα μας έθνος και τύμπανο ήταν μια λέξη. Λέξη που κρέμονταν τ’ αχαμνά ηττημένων πριγκήπων. Έτσι φτιάχνονται τα έθνη, οι κερδισμένοι καταβροχθίζουν τους χαμένους και μεγαλώνουν. Μπερδεύονται μετά, όλοι βρίσκουν τη θέση τους στο ένα έθνος και την δικαιοσύνη των πεπρωμένων του.
Ο Άλλος: Στο τύμπανο κρεμάσατε τ’ αχαμνά των αρχηγών μας, κι’ άλλους χωνέψατε στις φάρες σας, ξέχασαν. Και που να στρέψουμε το βλέμμα, εμείς ακέφαλοι, εκτός στο χώμα; Μα κι’ αυτό το πήρατε όταν ήρθαν οι βέλγοι, στης αλαζονείας τη νάρκη, στη χάρη του Χριστού και στης ανώτερης φυλής το παραλήρημα. Όμως ξέρεις πως είναι, ο Χριστός γύρισε κάποτε με το μέρος μας, όπως κι’ οι βέλγοι λίγο πριν φύγουν. Κάνει κι’ αυτός καπρίτσια, αλλάζει προστατευόμενους κάπου κάπου.
Ο Ένας: Αλλάζαν τότε χέρια τις αποικίες, ανατολικοί δυτικοί ξαναμοιράζαν την τράπουλα σηκώνοντας ανέμους απ’ όλες τις μεριές. Από την Ανεξαρτησία, μόνο σκοτωμένους θυμάμαι και καμμένες καλύβες. Με πήραν οι γονείς μου στην εξορία, κι’ αφήσαμε πίσω τους συγγενείς χιλιάδες. Κι’ εκεί στα προσφυγικά ανεπιθύμητοι. Μια δυό φορές οι δικοί μας πέρασαν τα σύνορα νύχτα σαν κατσαρίδες, σκοτώνοντας και φεύγοντας πριν φέξει. Ύστερα μαθαίναμε τα αντίποινα. Μ' όσους αφήναν τις πλαγιές τους να σωθούν γινόμασταν όλο και περισσότεροι. Να προκαλείς την κτηνωδία, μετά να καρπώνεσαι τα οφέλη της, παλιός νόμος του αντάρτικου. Ο Πολυνείκης πάει με τον δικό του δαίμονα καβάλα. Και περιμένει τον Καιρό. Έχει ραντεβού με τον Καιρό, ο Πολυνείκης.
Ο Άλλος: Τριάντα χρόνια ξένος. Δεν ξέρω ποιος είσαι.
Ο Ένας: Ένας πρόσφυγας, στη σκοτεινή του πλευρά οι μεταμφιέσεις ενός καρνάβαλου. Ένας κανίβαλος, να τρώει τις σάρκες του ή τις δικές σου, το ίδιο είναι.
Ο Άλλος: Τριάντα χρόνια φόβος. Πώς να ζήσουμε το ένα έθνος;
Υ.Γ. Μπορεί οι γονείς μας να είναι εντελώς μαύροι, αλλά εμείς είμαστε εντελώς έλληνες. Η Ιστορία μας είναι και Ιστορία σας. Ορίστε πως εμφανίστηκε Η Ανεξαρτησία στον ελληνικό τύπο, και μαζί λίγος Μποστ. ευκαιρίας δοθείσης. Μεταξύ άλλων, μαθαίνουμε πως οι γιατροί εγκαταλείπουν τη Ρουάντα και οι ιθαγενείς επιστρέφουν στην μαγεία για να θεραπευτούν. Επίσης, διαβάζοντας την δεξιά στήλη της εφημερίδας, διαπιστώνουμε πως το ίδιο συμβαίνει και στην Κρήτη (αν και ο Εμφύλιος είχε τελειώσει δώδεκα χρόνια πριν). Η έρευνα στο ψηφιακό αρχείο της Εθνικής Βιβλιοθήκης, όπου θα βρείτε κι' άλλα τέτοια γραφικά αρθράκια της εφημερίδας ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ, στα φύλλα της περιόδου 1958-1962.
Τα ξαναλέμε. Γειά τώρα, αδέλφια. Τα δύο αδέλφια
2 σχόλια:
Αγαπητέ Τα Δυο Αδέλφια, Καλορίζικο για την ώρα. Θα προχωρήσω σε επιμέρους σχόλια, απορίες, επαίνους, διαφωνίες, διθυράμβους, κοντάκια, love letters, παράπονα και καλοφωνικούς ειρμούς σιγά-σιγά. Εύχομαι να σε επισκεφτεί το Πανελλήνιο.
Ευχαριστούμε, Κουκουζελάκο. θα σκάσει ο Νικολαΐδης που τό πρώτο σου σχόλιο το άφησες στην δική μας ανάρτηση κι΄όχι στην δική του.
Δημοσίευση σχολίου