Αρχική μου πρόθεση για την Ρουάντα Νησί ήταν να είναι κάτι με το οποίο είχα μεγαλύτερη εξοικείωση, δηλαδή μια συλλογή με τραγούδια. Άρχισα, λοιπόν, να φτιάχνω τραγούδια. Aμέσως όμως διαπίστωσα πως η μορφή αυτή έκφρασης -υπεραρκετή για τις ως τότε ανάγκες μου- δεν αρκούσε για να δώσει νόημα σε καταστάσεις και γεγονότα που ο ακροατής της ελληνικής γλώσσας αγνοούσε. Έτσι άρχισα να της προσθέτω διαλόγους, χωρίς να έχω υπ' όψη μου να γράψω ένα σενάριο για τον κινηματογράφο, κι' ούτε βέβαια κανένα θεατρικό. Κι' όχι πως μ' αυτό τον τρόπο είχα κατορθώσει να φωτίσω τα τραγούδια με τα οποία είχα ξεκινήσει. Πήρα λοιπόν την απόφαση - λίγο σαν τον τζογαδόρο που προσπαθεί να ρεφάρει- να προσθέσω μεγάλα κομμάτια πεζού λόγου. Θα ήθελαν να ανήκουν σ' ένα μυθιστόρημα, τα κομμάτια αυτά. Άν τα βοηθούσε η διατύπωση, θα μπορούσαν να ήταν και άρθρα σε περιοδικό. Όσο για το αποτέλεσμα, αναμφίβολα δεν ανήκε σε κάποιο από τα είδη της Τέχνης και του Λόγου που επινόησε ο νους του ανθρώπου έως σήμερα. Ως τι να διεκδικήσει το έργο την ύπαρξή του σ' αυτόν τον κόσμο που η τυποποίηση κυριαρχεί παντού, από τον πολιτισμό έως την γραβιέρα;
Δεν έτρεφα αυταπάτες. Η Ρουάντα Νησί -δηλαδή μια γεώκλειστη μικρή χώρα της Υποσαχάριας Αφρικής, την οποία η φαντασία μου την είχε κάνει νήσο του Αιγαίου- ήταν μια ατοπία, και συνεπώς ο μόνος φιλόξενος χώρος γι' αυτήν ήταν αυτός ο επίσης άτοπος διαδικτυακός χώρος, που με τις άπειρες (ίδιες με νευρώνες) συνδέσεις του μπορούσε να τα καταφέρει εκεί που είχα αποτύχει εγώ παταγωδώς: στο να φέρει δίπλα δίπλα με έναν άμεσο, σχεδόν αυτόματο τρόπο την ζούγκλα και τα κύμματα, τον Δαντών με τον ιπποπόταμο, την γεωπολιτική με τους ευκαλύπτους .
Έτσι λοιπόν είπα, και αποφάσισα να δώσω στο έργο μου την μορφή δημοσιεύσεων σ' ένα μπλόγκ. Θα μπορούσα, μάλιστα, να παίξω τους διάφορους ρόλους που επινόησα, δηλαδή να διαλέγω ένα άλλο όνομα χρήστη για το κάθε πρόσωπο που παίρνει τον λόγο μέσα στην Ρουάντα Νησί. Επίσης, θα μπορούσα να καταλύσω τον άγραφο εκείνο νόμο που λέει πως η έμπνευση κρατάει επτασφράγιστα τα μυστικά της, και να σας παραπέμπω με συνδέσμους και σχόλια σε άλλα κείμενα και πληροφορίες που χρησιμοποίησα στην κατασκευή του άτοπου αυτού ψηφιδωτού.
Κάθησα και τα ζύγιασα όλα αυτά, και -ομολογώ- ενθουσιάστηκα. Το μόνο που κάπως με προβλημάτισε είναι πως η Ρουάντα Νησί θα δημοσιευτεί ανάποδα, δηλαδή καθώς οι νεώτερες αναρτήσεις θα επιπλέουν και οι παλαιότερες θα πηγαίνουν στον πάτο της γραφής, ο αναγνώστης θα διαβάζει την ιστορία από το τέλος προς την αρχή. Αλλά κι' αυτό είναι πιστεύω κάτι το οποίο οι παλιοί μπλόγκερς έχουν συνηθίσει πια.
Ας αρχίσουν λοιπόν οι αναρτήσεις, κι' ο θεός βοηθός.
Βασίλης Νικολαΐδης
ΑΝΑΡΤΗΘΗΚΕ ΑΠΟ: Βασίλης Νικολαΐδης
Δεν έτρεφα αυταπάτες. Η Ρουάντα Νησί -δηλαδή μια γεώκλειστη μικρή χώρα της Υποσαχάριας Αφρικής, την οποία η φαντασία μου την είχε κάνει νήσο του Αιγαίου- ήταν μια ατοπία, και συνεπώς ο μόνος φιλόξενος χώρος γι' αυτήν ήταν αυτός ο επίσης άτοπος διαδικτυακός χώρος, που με τις άπειρες (ίδιες με νευρώνες) συνδέσεις του μπορούσε να τα καταφέρει εκεί που είχα αποτύχει εγώ παταγωδώς: στο να φέρει δίπλα δίπλα με έναν άμεσο, σχεδόν αυτόματο τρόπο την ζούγκλα και τα κύμματα, τον Δαντών με τον ιπποπόταμο, την γεωπολιτική με τους ευκαλύπτους .
Έτσι λοιπόν είπα, και αποφάσισα να δώσω στο έργο μου την μορφή δημοσιεύσεων σ' ένα μπλόγκ. Θα μπορούσα, μάλιστα, να παίξω τους διάφορους ρόλους που επινόησα, δηλαδή να διαλέγω ένα άλλο όνομα χρήστη για το κάθε πρόσωπο που παίρνει τον λόγο μέσα στην Ρουάντα Νησί. Επίσης, θα μπορούσα να καταλύσω τον άγραφο εκείνο νόμο που λέει πως η έμπνευση κρατάει επτασφράγιστα τα μυστικά της, και να σας παραπέμπω με συνδέσμους και σχόλια σε άλλα κείμενα και πληροφορίες που χρησιμοποίησα στην κατασκευή του άτοπου αυτού ψηφιδωτού.
Κάθησα και τα ζύγιασα όλα αυτά, και -ομολογώ- ενθουσιάστηκα. Το μόνο που κάπως με προβλημάτισε είναι πως η Ρουάντα Νησί θα δημοσιευτεί ανάποδα, δηλαδή καθώς οι νεώτερες αναρτήσεις θα επιπλέουν και οι παλαιότερες θα πηγαίνουν στον πάτο της γραφής, ο αναγνώστης θα διαβάζει την ιστορία από το τέλος προς την αρχή. Αλλά κι' αυτό είναι πιστεύω κάτι το οποίο οι παλιοί μπλόγκερς έχουν συνηθίσει πια.
Ας αρχίσουν λοιπόν οι αναρτήσεις, κι' ο θεός βοηθός.
Βασίλης Νικολαΐδης
ΑΝΑΡΤΗΘΗΚΕ ΑΠΟ: Βασίλης Νικολαΐδης